دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: تقویت فرهنگ عمومی راهی برای افزایش هم‌بستگی اجتماعی است فرهنگ عمومی، زیربنای سلامت جامعه است درگذشت «کوئینسی جونز» تهیه‌کننده آثار مایکل جکسون در ۹۱ سالگی تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟ اکران سیار «آسمان غرب» میلیاردی شد «سعیداسلام‌زاده» مدیر روابط عمومی معاونت هنری شد دلیل تعطیلی برنامه «شیوه» شبکه چهار چه بود؟ نگاهی به مجموعه‌داستان «نیمۀ تاریک ماه» هوشنگ گلشیری نگاهی به ذات سیال «فرهنگ عمومی» و آیین‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ «دزدان دریایی کارائیب» جدید بدون حضور جانی دپ پیام رئیس انجمن بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان منتشر شد انتشار نسخه مجازی آلبوم عاشقانه «نوازشگر» چرا «سفره ایرانی» کیانوش عیاری پس از ۲۰ سال هنوز اکران نشده است؟ حکایت آبی که صدراعظم نخورد درباره عکاسی تئاتر که پس از ۷ سال به جشنواره رضوان اضافه شد معرفی چند کتاب برای علاقه ­مندان به یادگیری وزن شعر | آراستن طبع موزون
سرخط خبرها

برای پاسداری از خوش نویسی باید گام بلندتری برداشت

  • کد خبر: ۹۴۱۸۳
  • ۱۱ دی ۱۴۰۰ - ۱۱:۳۹
برای پاسداری از خوش نویسی باید گام بلندتری برداشت
علیرضا حیدری - روزنامه نگار

اگر چه هنر خوش نویسی در فهرست «برنامه‌های خوب ملی پاسداری از هنر سنتی خوش نویسی» در یونسکو ثبت و جزو میراث فرهنگی ناملموس قرار گرفت.

با این حال کشور‌های عربی و ترکیه پیشتر برای ثبت خوش نویسی در یونسکو و به نام کشور خود تلاش‌هایی کردند که البته بی نتیجه هم نبود و «دانش مهارت و شیوه خوش نویسی عربی» برای ۱۶ کشور عربی و «خوش نویسی سنتی در هنر اسلامی» از طرف ترکیه به ثبت جهانی رسید.

از عنوان ثبت شده برای ایران برمی آید که تلاش نهاد‌های فرهنگی و هنری و به ویژه نهاد‌های خصوصی و مردمی و همت هنرمندان این عرصه، راه را برای این اتفاق بزرگ و جهانی هموار کرد. نکته مهم‌تر این است که «پاسداری» از این هنر به گونه‌ای بوده که توانسته است یونسکو را اقناع کند و البته نشان می‌دهد باری سنگین‌تر بر دوش ایران است و باید برای «پاسداری» از این هنر گام‌های بلندتری بردارد.

خوشبختانه هنر خوش نویسی در ایران طرف داران زیادی دارد و از پرآوازه‌ترین هنرهاست. یکی از دلایل آن این است که همه ما می‌نویسیم و خوب نوشتن و خوانانوشتن را یک امتیاز می‌دانیم.

البته در گذشته کاتبان، علاوه بر اینکه وظیفه نوشتن را برعهده داشتند، کوشش جدی در خوش نوشتن و زیبانوشتن هم داشتند و بیشتر کاتبان، خطی خوش داشتند. گاهی همین کاتبان خود از خوش نویسان بنام شدند و آثار ادبی بزرگان را نگاشتند و برای آیندگان به یادگار گذاشتند.

بسیاری از شاعران و نویسندگان و دانشمندان و علما هم، خود خطی خوش داشتند و دارند و «مرقومه» هایشان را به زیباترین شکل می‌نوشتند و می‌نویسند.

هنر خوش نویسی در ایران چنان پرب‌ها و ارزشمند است که شهر قزوین، به اعتبار داشتن بزرگان هنر خوش نویسی مانند میرعماد حسنی (استاد بزرگ خط نستعلیق) و یا عماد الکتاب، به عنوان پایتخت خوش نویسی ایران شناخته‌
می‌شود.

خوش نویسی فقط یک هنر صرف نیست؛ گنجینه‌ای است درآمیخته با هنر، فرهنگ، تاریخ، مذهب و ادبیات این مرزوبوم. در خوش نویسی، موسیقی، نقاشی، زبان، ادبیات، معارف اسلامی و عناصر زیباشناسانه‌ای را می‌بینیم که در قالب «خط» جلوه گر شده است و در برابر نگاه ما قرار می‌گیرد. خوش نویسی انتقال دهنده فرهنگ و تاریخ و حکمت و دانش و شعر ماست.

از زاویه‌ای دیگر به این اعتبار که «زبان فارسی» برای ما ایرانیان عنصر هویتی به شمار می‌آید و آن را پایه تمدنی خود می‌دانیم، «خط فارسی» نیز که صورت نوشتاری زبان است، همواره ارج و اعتبار خود را داشته است و برای حفظ و پاسداری از آن کم نگذاشته ایم.

با این نگاه و از این زاویه «خوش نویسی» می‎تواند راهی برای «گفتگو» باشد و مسیر گسترش فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی را، دست کم برای کشور‌های فارسی زبان و حتی عربی هموار کند.

بهره گیری از هنر خوش نویسی در کالبد شهری نیز راهی است برای پاسداری از این هنر. شهر به عنوان یک کالبد زنده با در و دیواری که به هنر و به ویژه هنر خوش نویسی آذین یافته باشد، زندگی و زیستن شهری را آسان‌تر می‌کند.

بازتاب و بازنمایی انبوه آموزه‌های دینی و اشعار شاعران و نکته‌های حکمت آموز متون نظم و نثر فارسی در دیوار‌های شهر، شهری زنده، پویا، شاد و تحمل پذیر را برای شهروندان رقم می‌زند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->